درباره‌ی شالجوم حرف و حدیث بسیار است. برخی معتقدند که شاعری مشاعری بوده است که در قرون گذشته اطراف حلب می‌زیسته است حال آنکه عده‌ای دیگر بر این باورند که شالجوم در حقیقت هیولائی غیرموجه بوده است که در اثر معاشرت با آدمیان آداب و احوال آنان را آموخته است و بعدها در بسیاری از علوم و فنون از ایشان پیشی گرفته است. از میان این حکایات اما یکی هست که کمتر از سایرین معروف است و از قضا بیشتر از سایرین نزدیک به حقیقت است. در این حکایت شالجوم صنعتگریست هنرمند ساکن دمشق که هنری بسیار خاص داشته است. او هیولا می‌ساخته است. غریب آنکه دکان و دخمه‌ی هیولاسازی‌اش هم بر هر کس آشکار نبوده بلکه تنها مشتریان مخصوص و واقعی‌اش می‌توانسته‌اند در آن خیابان‌های شلوغ و بازارهای پرتردد دمشق دخمه‌ی شالجوم-هیولاساز دمشقی- را بیابند.
حقیقت هر چه باشد، در این داستان ها، خدمات دستگاه هیولاساز دمشقی به آدم کاغذی‌ها و شهر نفرین‌زده‌ی شیرفروشان و حتی در یک مورد به هیولایی ریزان که هرگز نمی‌مرده است بررسی شده‌اند. البته حقیقت و تخیل در این داستان‌ها به هم آمیخته است و تشخیص واقعیت تماماً بر عهده ی خوانندگان تیزبین داستان‌هاست.

درباره نویسنده: